Czy wiesz, że mgr Zbysław Ziemacki:
- studiował na 3 uniwersytetach;
- uważa, że oceny w szkole nie przekładają się na poczucie szczęścia;
- najbardziej ceni studentów, którzy nie boją się porażek;
- radzi studentom, aby za wszelką cenę szukali pracy, którą będą kochać;
- twierdzi, że jedną z książek, które mogą zmienić świat jest „Kapitał” Tomasa Pikketty’ego.
Zapraszam do lektury pełnego wywiadu.
<strong>Kiedy uczyłam się w szkole, często słyszałam od nauczycieli, że uczniowie powinni dostawać dobre oceny, żeby osiągnąć sukces i mieć dobrze płatną pracę, ale w rzeczywistości sytuacja często wygląda zupełnie inaczej. Czy pana zdaniem dobre oceny w szkole mogą w pełni odzwierciedlić realną wiedzę?</strong>
Od razu powiem, że mam negatywny stosunek do klasycznego modelu edukacji. Uważam, że szkoła jest źle zorganizowana, działa tam system wkładania wiedzy encyklopedycznej do głowy. Ona ma na celu zrealizowanie programu, nie uczy kompetencji miękkich, krytycznego myślenia, poszukiwania rozwiązań, kreatywności, nie pomaga zrozumieć świata. Patrząc na różnych znajomych ze szkoły, widzę, że oceny w szkole nie przekładają się na wyniki w życiu i poczucie szczęścia, właśnie ze względu na słabość systemu.
<strong>Co było ważne dla pana podczas wyboru kierunku i uczelni? Gdzie pan studiował?</strong>
Ja studiowałem na kilku uczelniach: na wydziale zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, później studiowałem w Szkole Głównej Handlowej ekonomię międzynarodową, ale również na Uniwersytecie Ekonomicznym w Wiedniu. &nbsp;Co decydowało o wyborze? Oczywiście zainteresowania naukami społecznymi przede wszystkim ekonomią, ale również psychologia i socjologią. Jednak bardzo ważnym czynnikiem branym pod uwagę była też sytuacja na rynku pracy. W tym czasie poziom bezrobocia wśród młodych sięgał &nbsp;40 proc., także to były trochę inne realia. Dzisiaj perspektywy dla absolwentów na rynku pracy są o wiele lepsze.
<strong>Jak długo pan pracuje jako wykładowca? </strong>
Tutaj nie mam dużego stażu, to jest mój drugi rok akademicki. Wcześniej pracowałem w biznesie oraz w administracji publicznej. Tam miałem spore doświadczenie w dzieleniu się wiedzą, prezentacjach i wystąpieniach publicznych , ale oczywiście to była inna grupa odbiorców niż studenci.
<strong>Jakie są zalety i wady pracy jako wykładowca?</strong>
Zalet widzę bardzo dużo: przede wszystkim &nbsp;duża satysfakcja, możliwość kontaktu z bardzo fajnymi młodymi ludźmi, ciekawe rozmowy i polemiki, ale też własny rozwój. Nie bez powodu mówi się, że najwięcej można się nauczyć, ucząc innych, więc to jest też moja motywacja do pogłębienia własnej wiedzy. Ze względu na moje krótkie doświadczenie wad jeszcze nie odkryłem, może powtórzymy ten wywiad za rok czy dwa i będę miał coś więcej do powiedzenia na ten temat.
<strong>Kim jest dla pana idealny student?&nbsp;</strong>
Idealny student to dla mnie głodny student – głodny wiedzy, głodny sukcesów, ale też odważny student, który nie boi się porażek. Amerykanie mówią „It is okay to fail &nbsp;i to bardzo mi się podoba oczywiście pod warunkiem, że wyciągamy lekcje z popełnionych błędów. Więc głód i odwaga – to są podstawowe cechy, dalej idzie sceptycyzm i krytyczne myślenie. Nie należy brać wszystkiego za dobrą monetę, nawet jeśli słuchamy wybitnego profesora. Trzeba analizować wszystko, co się czyta i czego się słucha. Ważna jest także chęć do pozyskiwania wiedzy, czyli czytanie i jeszcze raz czytanie! Dobremu studentowi powinno zależeć na tym, aby w pełni wykorzystać czas studiów i czytać jak najwięcej wartościowych książek, później życie nas weryfikuje i tego czasu zostaje niestety o wiele mniej.
<strong>Jeśli miałby pan wehikuł czasu i mógł przenieść się do czasu, kiedy był pan na 1 roku studiów, jaką radę dałby sobie pan?&nbsp;</strong>
Posłużę się cytatem Konfucjusza: <br /> „Znajdź pracę, którą kochasz, a nie przepracujesz ani jednego dnia więcej w Twoim życiu”.
To bardzo trudne zadanie, wymaga dużo odwagi i wiary we własne możliwości, ale też konsekwencji i wysiłku. Warto o to walczyć i się nie poddawać, &nbsp;stawką jest szczęśliwe życie.&nbsp;
<strong>Jakie 3 książki pana zdaniem zmieniły świat?&nbsp;</strong>
Uważam, że świat zmieniła np.: książka Adama Smitha „O bogactwie narodów”. Ta książka faktycznie miała duży wpływ na świat, w którym teraz żyjemy. Ale ja bym chciał bardziej skupić się na książkach, które dopiero mogą zmienić świat i chciałbym żeby go zmieniły. To jest na przykład książka Mariany Mazzucato „Przedsiębiorcze państwo”, gdzie autorka, moim zdaniem, bardzo rewolucyjnie podchodzi do modelu udziału państwa w gospodarce; czy też książka Tomasa Pikketty’ego „Kapital”, która &nbsp;traktuje o wielkim dylemacie między efektywnością gospodarki a sprawiedliwością społeczną. To jest problem, z którym teraz bardzo mocno się borykamy, czyli &nbsp;nierówności społeczne, rosnąca przepaść między najbogatszymi i najbiedniejszymi. Myślę, że tego typu książki, które próbują zmierzyć się z takim problemami mogą być w najbliższym czasie bardzo ważne dla świata.
<strong>Dziękuję bardzo za wywiad. </strong>
Wywiad przeprowadziła studentka Diana Heletukha ze Students in Action